Stara buchara to istny labirynt małych uliczek, gdzie można łatwo się zgubić. Warto się tam wybrać i zgubić, ale za to odnaleźć klimat i charakter Buchary. Przechadzając się tymi zaułkami mija się mnóstwo drzwi i bram gdzie skrywa się prawdziwe życie. Przede wszystkim korci mnie zajrzeć w tą ukryta przestrzeń nie dostępną dla turystów, uszczknąć trochę tej prywatności i zabrać w wspomnieniach. Udało mi się zajrzeć za jedną z takich bram i przekonać się jak wygląda tam życie, ale z szacunku dla gospodarzy nie fotografowałem…
May 9, 2011
Buchara – Bazar
Buchara to wielki bazar, na każdym rogu coś sprzedają i wszędzie są stragany, stoiska. Część rzeczy powstaje wprost na naszych oczach w małych zakłada rzemieślniczych.
Chłopak wykonuje ozdobny talerz z mosiądzu.
Tu można podziwiać już gotowe talerze i tacę zdobione tradycyjnymi wzorami i pismem.
Duży bazar pełen łakoci 😉 polecam rodzynki bardzo ciemne, podłużne i z suchymi łodyżkami, są najdroższe, ale posiadają wyjątkowo egzotyczny smak
Tu mamy stoisko rzeźnika 😉 gdzie ścięte drzewo służy jako pieniek do porcjowania mięsa 😀
Pyszne lody z automatu, wyjątkowo smaczne i o intensywnym smaku.
Można nabyć naprawdę fajne noże ręcznie robione z wymyślnym zdobnictwem. Sam stałem się posiadaczem takiego nożyka.
Byliśmy w małym sklepiku gdzie się wyrabia kukiełki do tradycyjnego uzbeckiego teatrzyku kukiełkowego. Co mnie zaskoczyło to cena tych laleczek, jest naprawdę wysoka!
Buchara – Madrasa Chor-Minor i Pałac Sitorai-Mohi-Hosa
Caravan Saray to zajazd dla karawan i podróżnych. Karawanseraj obsługiwało przepływ handlu, ludzi i informacji na szlakach handlowych Azji, Afryki Północnej i Europy Południowo-Wschodniej, zwłaszcza na Jedwabnym Szlaku. Tu przykład małej caravan saray. Jak sama nazwa mówi to zajazd dla karawan gdzie były pomieszczenia dla ludzi, zwierząt i towaru czyli magazyny. Zdarzało się że karawanseraj były ufortyfikowane dla ochrony.
Chor-Minor Madrasa czyli Cztery Minarety wybudowana w 1807 roku przez kalifa Niazkul. Niezbyt duży budyneczek z czterema wieżami mającymi imitować minarety.
Brama wjazdowa do pałacu Sitorai-Mohi-Hosa.
Panie pilnują porządku to taka służba porządkowa co by turyści całego pałacu nie roznieśli 😀
Sitorai-Mohi-Hosa to letni pałac emira Buchary z końca XIX i początku XX wieku.
Podobno emir dla urozmaicenia sobie czasu wymyślał zawody dla swych pań z haremu: kład jabłko na drugim końcu basenu, która z pań pierwsza je zdobędzie ma prawo do pójścia do łóżka z emirem 😉 i co dziwne, wszystkie były chętne stanąć w szranki!!!
Buchara – Madrasa Abdullaziz-Khan i Madrasa Nodir Devon Begi
Madrasa Abdullaziz-Khan z 1652 roku.
Obecnie w madrasie Abdullaziz-Khan kwitnie tylko handel.
Tradycyjna uzbecka łaźnia. Niestety ciężko tam robić zdjęcia bo aparat pokrywa się parą 😉
W łaźni jak w saunie można się zrelaksować, zostać z biczowanym i na koniec wymasowanym 😉
Gdyby nie nasz przewodnik nigdy byśmy tego miejsca nie znaleźli bo drzwi są niepozorne.
Drzewo morwy posadzone w 1477 roku.
Hadża Nasreddin jest ekstremalnie oblegany przez turystów i nie tylko. Byłem światkiem iluś z kolei sesji przy Hadży i jego osiołku 😀 ale udało się pstryknąć bez obstawy. Hadża Nasreddin uważa się że żył w 13 wieku i był filozofem i mędrcem. Między 5-10 lipca w Aksehir(Turcja) odbywa się Międzynarodowy Festiwal Hadży Nasreddin Jest to bohater tysiąca opowieści, legęd i żartów, ale z reguły z jakimś mądrym przekazem
Madrasa Nodir Devon Begi została zbudowana w 1622/23 roku na polecenie Nodir Devon Begi. Podobno pierwotnie budynek został zbudowany jako caravan saray, ale podczas otwarcie Lmam-Quli Khan nieoczekiwanie ogłosił otwarcie madrasy. Tak więc Nodir Devon Begi musiał zmienić projekt i przebudować budynek.
Buchara – Meczet i Minaret Kalyan oraz Madrasa Mir-i Arab
Kalyan lub Kalon spotkałem się z dwoma rodzajami zapisu nazwy meczetu i minaretu i już naprawdę nie wiem, który jest właściwy. Ja zdecydowałem się korzystać z nazwy Kalyan 😉
Te jaśniejsze miejsca to znamiona ostrzału artyleryjskiego z 1920 roku.
Arslan Khan władca karachanidzki polecił wybudowanie minaretu Kalyan jako symbol władzy i siły duchowej przywódców muzułmańskich. Minaret jest ogromną wieżą o średnicy 9 m u podstawy i zwężającej się do 6 m na górze. Na wieżę prowadzą spiralne schody. Minaret został wybudowany w 1127 roku i w ówczesnych czasach był najwyższą budowlą w Azji Środkowej mierzącą 45.6 m. Czyngis-chan był tak zachwycony tą budowlą, że kazał ją oszczędzić. Przez 850 lat nie wymagał on remontu, dopiero w 1920 roku podczas ostrzału artyleryjskiego została uszkodzona południowa i wschodnia część wieży. Minaret miał nie tylko zastosowanie religijne, służył jako wieża strażnica i latarnia wskazująca kierunek dla karawan na jedwabnym szlaku. W XVIII i XIX wieku skazani przez emira zostawali zrzucenie z góry na śmierć i wtedy przyjął przydomek “minaret śmierci”.
Madrasa Mir-i Arab z XVI wieku.
Meczet Kalyan został ukończony w 1514 roku, powstał na miejscu zniszczonego meczetu z tego samego okresu co minaret Kalyan. Służy wiernym do dziś z wyjątkiem okresu panowania sowietów gdzie był wykorzystywany jako magazyn.
Mogło by się wydawać, że dach meczetu jest płaski ale w rzeczywistości posiada 288 kopuł wspartych na 208 kolumnach.
Tu przemawia duchowny muzułmański. Dźwięk rozchodzi się po całej świątyni bez systemu nagłośnieniowego, dzięki specjalnej konstrukcji.
Madrasa Mir-i Arab z XVI wieku. Jest usytuowany naprzeciwko Meczetu Kalyan. Należy do najbardziej cenionych uczelni wyższych islamskich duchownych na terenach postsowieckich.